ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΠΟΛΤΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΠΟΛΤΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Αθανάσιος Μ. Νάτσης Ειδικός Γενικής Ιατρικής.

Ο Βασιλικός Πολτός (Β.Π.) είναι γνωστός στην ιατρική βιβλιογραφία, αλλά σχεδόν άγνωστος στην καθημερινή ιατρική πράξη.

Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του και της κλινικής και εργαστηριακής ασφάλειας του Β.Π. στον οργανισμό του ανθρώπου.

Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του Β.Π. σύμφωνα με τον κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο εκτιμήθηκε σαν επιδείνωση, αμετάβλητη και βελτίωση. Στο αποτέλεσμα επιδείνωση συμπεριλαμβάνονται τα περιστατικά που κατά τη διάρκεια της αγωγής με Β.Π. για διάφορους λόγους επιδεινώνεται η κλινική και εργαστηριακή εικόνα. Στο αποτέλεσμα αμετάβλητη συμπεριλαμβάνονται τα περιστατικά που στο τέλος της θεραπείας παραμένει η κλινική και εργαστηριακή εικόνα αμετάβλητη και στο αποτέλεσμα βελτίωση συμπεριλαμβάνονται τα περιστατικά που κατά τη διάρκεια της θεραπείας και μετά παρουσιάζουν κλινική και εργαστηριακή βελτίωση.

Τα δεδομένα αναφέρονται σαν μέση τιμή (􀀫 􀀭) σταθερή απόκλιση. Τα αποτελέσματα της θεραπείας εκτιμήθηκαν με το t-test student. Σημαντική θεωρήθηκε η τιμή του p που ήταν μικρότερη από 0,05.

Το θεραπευτικό πεδίο δράσης του Β.Π. είναι αρκετά μεγάλο, λόγω του εξαίρετου συνδυασμού του, αποτέλεσμα του οποίου είναι ότι ενεργεί σ’ ένα μεγάλο αριθμό ασθενών.

Μελετήσαμε τη δράση του Β.Π. σε 137 ασθενείς και σε εννέα διαφορετικά νοσήματα (Πίνακας 1), από τους οποίους 68 άνδρες και 69 γυναίκες.

Η εκτίμηση που πραγματοποιήθηκε στο τέλος της θεραπείας, διαπίστωσε ότι 9 περιστατικά (6,6%) για διάφορους λόγους παρουσίασαν επιδείνωση, σε 35 περιστατικά (25,5%) η κατάσταση ήταν αμετάβλητη και μόνο 93 περιστατικά (67,9%) παρουσίασαν βελτίωση. Η βελτίωση είναι στατιστικά σημαντική t = 5,68 και P < 0,001.

Πίνακας 1

Νοσήματα Σ Α Β Επιδείνωση Αμετάβλητη Βελτίωση Τ Ρ

Στεφανιαία νόσο 23 18 5 2 8,70% 6 26,15% 15 65,20% 4,8 Ρ<0,001

Υπερχολεστεριναιμία 19 13 6 0 0,00% 5 26,30% 14 73,70% 6,3 Ρ<0,0001

Υπέρταση 18 8 10 3 16,70% 4 22,20% 11 61,10% 3,8 Ρ<0,001

Χρόνια ηπατίτιδα 17 6 11 0 0% 6 35,30% 11 64,70% 4,2 Ρ<0,001

Εμμηνοπαυσιακό σύνδρομο 14 0 14 1 7,20% 2 14,30% 11 78,50% 6,7 Ρ<0,0001

Σακχαρώδη διαβήτη 13 8 5 1 7,80% 4 30,80% 8 61,40% 3,4 Ρ<0,001

Βρογχικό άσθμα 12 8 4 2 16,70% 3 25,00% 7 58,30% 3,3 Ρ<0,001

Αναιμία 12 3 9 0 0,00% 3 25,00% 9 75,00% 6,3 Ρ<0,0001

Λευκοπενία 9 4 5 0 0,00% 2 22,20% 7 77,80% 6,4 Ρ<0,0001

Σύνολα 137 68 69 9 6,60% 35 25,50% 93 67,90% 5,68 Ρ<0,001

Σε 23 ασθενείς με στεφανιαία νόσο που χορηγήθηκε Β.Π. διαπιστώθηκε ότι σε 2 ασθενείς (8,7%) η κατάσταση επιδεινώθηκε, σε 6 ασθενείς (26,1%) η κατάσταση ήταν αμετάβλητη και σε 15 ασθενείς (65,1%) η κατάσταση βελτιώθηκε. Η βελτίωση ήταν στατιστικά σημαντική (t = 4,8 Ρ<0,001).

Σε 19 ασθενείς με υπερχολεστεριναιμία (13 άνδρες και 6 γυναίκες, ηλικίας 72,6 +- 4,5 ετών) που χορηγήθηκε Β.Π., διαπιστώθηκε ότι σε 5 ασθενείς (26,3%) η κατάσταση ήταν αμετάβλητη και σε 14 ασθενείς (73,7%) η κατάσταση βελτιώθηκε.

Η βελτίωση ήραν στατιστικά σημαντική (t = 6,3 και Ρ<0,0001).

Σε 18 ασθενείς με ήπια υπέρταση (8 άνδρες, 10 γυναίκες, ηλικία 57 +- 3,9 ετών) που χορηγήθηκε Β.Π. διαπιστώθηκε ότι 3 ασθενείς (16,7%) η κατάσταση

επιδεινώθηκε, σε 4 ασθενείς (22,2%) ήταν αμετάβλητη και βελτιώθηκε η κατάσταση ρυθμίζοντας την υπέρταση σε 11 ασθενείς (61,1%). Η βελτίωση ήταν στατιστικά σημαντική (t = 3,8 Ρ<0,001)

Σε 17 ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα (11 γυναίκες, 6 άνδρες ηλικίας 52 +- 4,2 ετών ) που χορηγήθηκε Β.Π. διαπιστώθηκε ότι σε 6 ασθενείς η κατάσταση παραμένει αμετάβλητη (35,3%), ενώ σε 11 ασθενείς η κατάσταση βελτιώθηκε (64,7%). Η βελτίωση ήταν στατιστικά σημαντική (t = 4,2 και Ρ<0,001).

Σε 14 γυναίκες με εμμηνοπαυσιακό σύνδρομο, ηλικίας 46,3(+-2,7) ετών, που χορηγήθηκε Β.Π., ότι σε μια γυναίκα η κατάσταση επιδεινώθηκε (7,2%), σε δύο γυναίκες (14,3%) η κατάσταση ήταν αμετάβλητη και σε 11 γυναίκες βελτιώθηκε στατιστικά σημαντικά (t = 6,7 και Ρ<0,0001).

Σε 13 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη (τύπου ΙΙΙ ), 8 άνδρες, 5 γυναίκες ηλικίας 61,3(+-3,6) ετών, που χορηγήθηκε Β.Π., διαπιστώθηκε ότι ο ένας ασθενής (7,8%) παρουσίασε επιδείνωση, σε 4 ασθενείς(30,8%) η κατάσταση ήταν αμετάβλητη και σε 8 ασθενείς (61,4%) η κατάσταση βελτιώθηκε στατιστικά σημαντικά.(t = 3,4 Ρ<0,001).

Σε 12 ασθενείς με βρογχικό άσθμα (8 άνδρες, 4 γυναίκες, ηλικίας 71,4 +-6,2) ετών που χορηγήθηκε Β.Π., διαπιστώθηκε ότι σε 2 ασθενείς (16,7%) η κατάσταση επιδεινώθηκε, σε 3 ασθενείς (25%) η κατάσταση ήταν αμετάβλητη και βελτιώθηκε στατιστικά σημαντικά σε 7 ασθενείς (58,3%) με t = 3,3 και Ρ<0,001).

Σε 12 ασθενείς με αναιμία (3 άνδρες, 9 γυναίκες, ηλικίας 43,4 +-3,6 ετών) που χορηγήθηκε Β.Π., διαπιστώθηκε ότι σε 3 ασθενείς (25%) η κατάσταση ήταν αμετάβλητη και σε 9 ασθενείς (75%) η αναιμία βελτιώθηκε στατιστικά σημαντικά (t = 6,3 και Ρ<0,0001)

Σε 9 ασθενείς με λευκοπενία (4 άνδρες, 5 γυναίκες, ηλικίας 56,3 +-8,9 ετών) που χορηγήθηκε Β.Π., διαπιστώθηκε ότι σε 2 ασθενείς (22,2%) η κατάσταση ήταν αμετάβλητη και σε 7 ασθενείς (77,8%) η λευκοπενία βελτιώθηκε στατιστικά σημαντικά (t = 6,4 και Ρ<0,0001).

Η κυριότερη θεραπευτική δράση του Β.Π. στον οργανισμό του ανθρώπου είναι η δράση στο μεταβολισμό, γενικά αυξάνοντας τον αναβολισμό στο μεταβολισμό των λιπιδίων μειώνοντας τα λιπίδια, στην έκκριση ενδοκρινών αδένων εξαιρετικά της γοναδοτροπινοεκλυτική ορμόνης και της ινσουλίνης, στο αιμοποιητικό σύστημα αυξάνοντας τα ερυθρά και λευκά και με άγνωστο μηχανισμό επιδρά θετικά στη στεφανιαία νόσο και υπέρταση. Αυτή η μελέτη δείχνει ότι υπάρχουν αποδείξεις που συντείνουν ότι ο Β.Π. είναι αποτελεσματικός στη θεραπεία της στεφανιαίας νόσου, υπερχολεστεριναιμίας, υπέρτασης, χρόνιας ηπατίτιδας, στο εμμηνοπαυσιακό σύνδρομο, σακχαρώδη διαβήτη, βρογχικό άσθμα, αναιμία και λευκοπενία.

Στην παγκόσμια βιβλιογραφία υπάρχουν διαφορετικές σκέψεις για τη δράση του Β.Π. στον οργανισμό του ανθρώπου. Μερικοί περιορίζουν τη δράση του Β.Π. μόνο στο δέρμα και στα καλλυντικά αλλά η πλειοψηφία αποδέχεται ότι ο Β.Π. δρά γενικά στον οργανισμό του ανθρώπου στο μεταβολισμό, στο αιμοοιητικό σύστημα, στους ενδοκρινείς αδένες, στο νευρικό σύστημα, στο γαστρεντερικό σύστημα, στους πνεύμονες, στο καρδιαγγειακό σύστημα, ακόμη τοπικά και στη φλεγμονή.

Αυτή η μελέτη δείχνει ότι ο Β.Π. όχι μόνο δρα στον οργανισμό ανθρώπου, αλλά η θεραπευτική δράση είναι στατιστικά σημαντική (t = 5,86 Ρ<0,001), άρα μπορούμε να τον μεταχειριστούμε σε αυτά τα νοσήματα.
 
 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Αυτή η μελέτη δείχνει ότι ο Β.Π. μπορεί να χορηγηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς σε ασθενείς που πάσχουν από υπερχολεστεριναιμία, στεφανιαία νόσο, υπέρταση, χρόνια ηπατίτιδα, εμμηνοπαυσιακό σύνδρομο, σακχαρώδη διαβήτη, βρογχικό άσθμα, αναιμία και λευκοπενία.

(ΠΡΑΚΤΙΚΑ – 4o ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ)